اگر کسی زمین را از فضا مشاهده نماید آن را به شکل یک سیارۀ آبی رنگ و پر از آب خواهد دید. مهمترین منابع آب در کرۀ زمین عبارتند از: آب های زیرزمینی، آب های جوی «باران و برف»، آب های سطحی «رودخانه، دریاچه، دریا و اقیانوس» و همچنین بخشی از آب موجود در کرۀ زمین به صورت بخار در اتمسفر و بخشی دیگر به صورت جامد در یخچال های طبیعی وجود دارد.
آب های موجود در زمین همواره در حال تغییر شکل هستند. این آب ها، حالات مایع، جامد و گاز را به خود میگیرند، جلوه های طبیعی آب بسیار وسیع است. مقداری از آن در زمین نفوذ کرده و آب های زیرزمینی را به وجود می آورد. کمی از آن هم داخل شاخه ها، برگ ها، تنه و ریشه درختان ذخیره می شود.
طبق گزارش سازمان ملل، حجم آب موجود در جهان به میزان 1.2 میلیارد کیلومتر مکعب برآورد شده است که98 درصد آن در اقیانوس‌ها و دریاها قرار دارد و شور است و بخش اعظم آب شیرین زمین در کلاهک‌های یخی قطبی ذخیره شده و تنها کمتر از یک‌درصد آن به صورت منابع آبی در دسترس انسان قرار دارد که برای کشاورزی و شرب قابل مصرف است.
منابع آب شیرین از منابع تجدید شونده محسوب می شود و فرایند تجدیدپذیری آن به تبعیت از چرخه آب در طبیعت می باشد؛ ولی مقدار آبی که از این طریق در سطح کره زمین یا در هر محدوده جغرافیایی مشخص پدید می آید، صرف نظر از تغییرات بین سالی، معین و ثابت است.
به عبارت بهتر مقدار آب تجدید شونده ای که سطح کره زمین هم اکنون و به طور سالانه دریافت می نماید، معادل همان آبی است که شاید هزاران سال پیش و از بدو بروز تمدن های بشری دریافت می نموده است. این درحالی است که توزیع مکانی و زمانی مقدار آب تجدید شونده کاملا متغییر بوده و متناسب با توزیع جمعیت و نیازهای آبی جوامع بشری نمی باشد.از سوی دیگر برداشت و مصرف از این منابع محدود و ثابت آب به علت افزایش جمعیت و سطح رفاه پیوسته در حال افزایش می باشد. استفاده بی رویه از منابع آب به دلیل توسعه بی رویه شهر نشینی و صنعتی شدن جوامع و به دنبال افزایش سطح رفاه آثار و تبعات منفی از جمله تخریب طبیعت و از بین رفتن ذخایر طبیعی و آلودگی محیط زیست را به دنبال خواهد داشت. این دو فرایند متضاد شرایطی را فراهم ساخته که منابع آب شیرین از یک منبع تجدید شونده به منبع نیمه تجدید شونده و میرا تبدیل شود.
از دیگر آثار مخرب افزایش بی رویه و بدون توجه به توسعه پایدار صنایع ایجاد شرایط مناسب برای تغییر اقلیم و افزایش گرمایش جهانی می باشد که باعث گسترش خشکسالی ها و تداوم آن شده است .در منطقه خاورمیانه تغییر اقلیم چالشی بزرگ محسوب می شود، مخصوصاً اگر به افزایش خشکسالی های پی درپی و مداوم و همچنین به رشد تقاضا برای آب و کمبود آب توجه شود، این چالش ابعاد وسیعی به خود می گیرد براساس برآورد IPCC (هیات بین الدول تغییر اقلیم) این منطقه در آینده گرم تر خواهد شد و افزایش آستانه های دمایی و کاهش بارندگی منجر به خشکسالی های شدید در منطقه خواهد شد. مطابق مدل های IPCC تا سال 2050 سطح آب های زیرزمینی در منطقه کاهش سریعی خواهد یافت و بارش در منطقه بیش از 40 میلی متر در سال کاهش خواهد یافت .
