یادداشت به بهانه ۲۷ اردیبهشت، روز ارتباطات و روابط عمومی
با غالب شدن شرایط خشکسالی و بروز کم‌آبی در کشور، نقش روابط عمومی‌ها در موضوع روشنگری این بحران بیش از پیش پر رنگ می‌شود.
امروزه بستر ایجاد شده توسط انجمن‌ها و سازمان‌های غیردولتی و مردمی در کنار روابط عمومی ها، بهترین فرصت را برای پیوند عموم جامعه و پژوهشگران، انتقال داده‌های فرهنگ‌سازی، اجرایی و مدیریت هوشمند بحران‌ها در جامعه ایجاد می‌کند.
قدر مسلم روابط عمومی‌ها می‌توانند با بهره‌گیری از این ظرفیت و نیروهای جوان باتجربه، متخصص و توانمند و همچنین نخبگان عملگرا در برهه کنونی به عنوان بازوی مهم برای مدیریت بحران کشور در ابعاد مختلف ایفای نقش کنند.
در حالی که از دهه ٩٠ تاکنون، کشور با شرایط خشکسالی و کم‌آبی دست و پنجه نرم می‌کند، روابط عمومی نه تنها فعالیت صرف در حوزه اطلاع‌رسانی، بلکه مفهومی فراتر همچون قلب تپنده جامعه را بر عهده دارد و حتی برخی مواقع در قالب درمانگر اجتماعی نیز باید به ایفای نقش بپردازد.
متاسفانه عدم دستیابی روابط عمومی به جایگاه واقعی خود به عنوان واحدی تصمیم ساز در سازمان‌ها، بحث مهم فرهنگ‌سازی و اطلاع‌رسانی را دچار اختلال کرده است؛ البته در حال حاضر رویکرد برون‌سپاری فزاینده فعالیت‌های عمومی دولت به انجمن‌ها و سازمان‌های غیردولتی در راستای ارتقای کیفیت و پویایی سازمان می‌تواند راه‌حل خوبی برای این مورد و دستیابی روابط عمومی به توانمندی مورد نیازش باشد.
آنچه بدیهیست نیازمندی این قشر به آموزش بهینه، پویایی مستمر و طی کردن فرایند میدانی و اجرایی مناسب در حوزه افکار عمومی و فرهنگ می باشد.
خوشبختانه کشورمان مملو از جوانان فعال، باسواد و خوش فکر در حوزه‌های مختلف از جمله روابط عمومی و ارتباطات است که می‌توانند در هر بخشی، خالق طرح ها و ایده‌های ناب و سازنده برای گذر از شرایط دشوار موجود در راستای رفع مشکلات و چالشهای کشور بویژه در بخش آب باشد و روابط عمومی ها در برهه کنونی به ارزش و نقش بسزای آنها واقف هستند.
