موضوع آب در طول تاریخ بشر، موضوعی تعیین کننده برای بقای تمدنها و جوامع بشری بوده است، بنابراین سرمایه گذاری در بخش آب یعنی سرمایه گذاری برای بقای تمدن.
می دانیم که حجم سرمایه گذاری در بخش آب در کشورمان بسیار زیاد است و با حمایتهای دولت اقدامات بسیار گسترده ای در جهت ایجاد ساختارها و تأسیسات عظیم آبی صورت گرفته و یا در حال انجام است که بسیار قابل تقدیر است؛ حال سئوالی که امروز مطرح می شود این است که چه درصدی از این حجم سرمایه گذاری عظیم مجدداً به بخش آب برمی گردد؟ در واقع میزان بازگردش سرمایه در چرخه مدیریت منابع آب چقدر است؟
پاسخ این سئوال با توجه به امیدواری مسئولان به تخصیص بودجه سالیانه از طرف دولت چندان سخت نیست، چرا که هیچ گونه چرخه ای دراین خصوص در مدیریت منابع آب تعریف نشده است، بنابراین برای مدیریت بازگردش سرمایه گذاریهای انجام شده، نباید فقط به فکر برگشت سرمایه بود، بلکه باید طوری برنامه ریزی نمود که یک گردش مالی منظم و مؤثر از محل سرمایه گذاری ها در بخش آب همیشه جریان داشته باشد و با مدیریت این گردش مالی، مدیریت منابع آب را تقویت و به مرحله خودکفائی رساند.
اقدام اولیه ایجاد یک صندوق توسعه منابع آب و یا به نحو مؤثرتر ایجاد بانک تخصصی در این زمینه است.
با این ساختار می توان گردش مالی بخش آب را مدیریت کرد و بهره وری هر چه مطلوب تری را از سرمایه گذاری های انجام شده به عمل آورد و چرخه سرمایه گذاری در این بخش را تکمیل نمود. البته موضوع گردش مالی بحثی فراتر از موضوع بخش آب است، اما اگر قبول کنیم که روزی نفت به پایان خواهد رسید و با توجه به روند گرمایش زمین و افزایش مصارف آب در جهان، آب از نفت گرانتر خواهد شد و بروز جنگ برای آب امری بسیار محتمل خواهد بود، اهمیت توجه ویژه به گردش مالی در بخش مدیریت منابع آب دوچندان می گردد.
امید است که با اقدام و عمل به این امر در جهت اقتصاد مقاومتی شاهد شکوفائی هرچه بهتر صنعت آب کشور باشیم.
