فارغ از داستان های طولانی و متعددی که درباره علل خشک شدن دریاچه ارومیه وجود دارد، آنچه امروز حائز اهمیت است حیات دوباره دریاچه با تلاش های بی دریغ دستگاههای اجرایی مرتبط و نهادهای مردمی از یک سو و لطف بی پایان الهی با بارشهای نجات بخش از سوی دیگر، لبخند شوق را بر لبان و تلألو امید را به چشمان مردم این منطقه بازگردانده است.
روندی که از سال 1383 با خشک شدن دریاچه اتفاق افتاد و تحلیل روزافزونِ جانِ دریاچه، نگاه های مردم را غمزده کرده بود که نوای یاری طلب شان، با وعده امیدبخش دولت یازدهم برای نجات دریاچه به عنوان دستور کار دولت دوازدهم در اولین روز کاری پاسخ داده و این مأموریت دشوار بر عهده معاون اول رئیس جمهوری اسلامی ایران گذارده شد.
علی رغم فراز و نشیب های فراوان و کمبود اعتبارات لازم، با پیگیری های دکتر جهانگیری، معاون اول رئیس جمهور و اقدامات دستگاه های اجرایی مرتبط و تلاش های همدلانه سازمان های مردم نهاد، دو برابر شدن حجم آب دریاچه با رسیدن به تراز 4 میلیارد و 224 میلیون متر مکعبی آن، پاسخ سخاوتمندانه طبیعت به این تلاشها بود که خستگی را از جانشان به در کرد و پشتوانه تلاش های دوباره شان شد.
اکنون که شادی بازگشت فلامینگوها را تجربه خواهیم کرد، نباید فراموش کنیم تا رسیدن به حجم متوسط 15 میلیارد مترمکعبی آب دریاچه ارومیه، راه درازی در پیش داریم؛ راهی که بدون اهتمام دولت و مردم، شوق امروزمان را دولت مستعجل و چشم انداز آبی دریاچه را سراب گونه خواهد نمود.
پس به امید روزی که دریاچه دوباره چهره جوانی خود را بازیابد، جان ما و جان آب.
